Evden
çıkınca rahatlıyorum.
Çok
sıkılıyorum evde... çok...
Havluları
katlıyorum,
Saçlarını
tarıyorum...
Küçük
bir çocuk değil ki,
Koskoca
bir kadın.
Hiç
konuşmuyor...
Birazcık
konuşsa rahatlayacağım.
Hani
ölse!
“Allah
rahmet eylesin” diyeceğim tabii ki...
Ö.
Özdil / 19 Şubat 2013 /
(Üsküdar-Soğuksu
otobüsünde yaşlıca bir kadının yaşlı bir adama anlattıklarından.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder